درمان‌های ارتودنسی
درمان‌های ارتودنسی بر حسب نوع دستگاهی که ارتودنتیست به کار می‌‌گیرد به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:
- ارتودنسی ثابت
- ارتودنسی متحرک
ارتودنسی ثابت
مهم‌ترین هدف ازاین درمان حرکت دندان‌ها در فضای مناسب،تنظیم دندان‌های شلوغ و اصلاح روابط دندان‌های دو فک است.
در ارتودنسی ثابت بیمار نمی‌تواند دستگاه را از دهان خارج نماید.ارتودنتیست برای این‌که بتواند نیروی سیم‌های ارتودنسی را به دندان‌ها وارد کند روی هر دندان یک قطعه فلزی می‌چساند که به آن براکت می‌گویند و بدین وسیله می‌تواند هر دندانی که یراکت دارد را در هر سه جهت جابجا نماید.این روش درمانی وابسته به همکاری بیمار نیست.در این روش براکت‌ها بر روی دندان‌ها چسبانده و یک سیم از بین براکت‌ها گذرانده که با کش‌های بسیار ظریف به براکت‌ها انداخته می‌شود.این کش‌ها سفید یا رنگی هستند.این کش‌ها در هر جلسه تعویض می‌شود ولی سیم‌ها ممکن است هر جلسه عوض نشود و براکت‌ها هم تا انتهای دوره درمانی در دهان باقی بمانند.
طول درمان ارتودنسی ثابت متغیر و به نوع وشدت ناهنجاری بیمار وابسته اما به طور متوسط ۱۸ تا ۲۴ ماه است. بیمار در هنگام دوره درمانی ثابت نباید غذاهایی با قوام سفت استفاده نماید، باعث جدایی براکت و نصب براکت جدید می‌شود که این امر می‌تواند باعث طولانی شدن زمان درمان و آسیب به دندان شود. رعایت بهداشت به منظور جلوگیری از آسیب به دندان‌ها و ایجاد تغییر رنگ یا پوسیدگی بسیار مهم است.در این درمان امکان دارد از بیمار دندان کشیده شود که براساس نوع و شدت ناهنجاری و سن فرق دارد،معمولاً آسیاهای کوچک فک بالا و پایین است. گاهی براساس شرایط یک دندان ثنایا از فک پایین در قسمت جلو است. فواصل ایجاد شده در‌اثر کشیدن دندان‌ها با حرکت سایر دندان‌ها در پایان بسته می‌شود و بیمار فضای بین دندانی نخواهد داشت.
سن درمان
در صورت سلامت لثه‌ها و بافت‌های نگه دارنده دندان‌ها امکان حرکت دندان‌ها در هر سنی وجود دارد.
با افزایش سن کمی سرعت حرکت دندان‌ها کاهش می‌یابد.
بهتر است بیمار قبل از بلوغ ویزیت شود تا بتوان از رشد فکین در جهت رفع ناهنجاری کمک گرفت.
ارتودنسی متحرک
به درمان‌هایی گفته می‌شود که بیمار می‌تواند دستگاه را از دهان خارج کند.
سن و هدف درمان
وقتی سن بیمار برای شروع درمان ثابت پایین و دارای دندان‌های شیری یا ترکیبی از دندان‌های شیری و دائمی است،.
هدف کلی این درمان انجام اقدامات پیشگیرانه،اصلاح محدود بی‌نظمی‌های دندانی و یا کمک به اصلاح رشد فکین است.
در افراد بزرگسالی که جابجایی و حرکت محدودی از دندان‌ها نیاز باشد نیز ممکن است بکار گرفته شود.
در ارتودنسی متحرک توانایی دستگاه‌ها برای انجام حرکات دندانی محدودتر و همچنین کنترل ارتودنتیست کمتر است. مردم به دستگاه‌های ارتودنسی متحرک،پلاک می‌گویند. بعد از هر وعده غذایی پلاک متحرک ارتودنسی می‌بایست با کمک مسواک و خمیردندان برساژ شوند.
انواع دستگاه‌های متحرک
پلاک ساده
در صورتی که دندان‌های کودک در مسیری نا‌به‌جا رویش کنند،در صورت عدم اصلاح منجر به اختلالات بعدی شدیدتر و حتی گاهی منجر به انحرافات در رشد فک کودک می‌شود. ارتودنتیست با پلاک ساده به آن دندان‌ها نیرو اعمال کرده و مسیر رویش آنها را اصلاح می‌کند. در بزرگسالان نیز حرکات ساده برای یک دندان را می‌توان با این پلاک‌ها انجام داد.
عادت شکن
در صورتی که کودک دارای عادات دهانی مداوم و غلط مانند مکیدن انگشت است و در مواردی مشاهده می‌شود که زبان خود را بین دندان‌های قدامی می‌برد،ارتودنتیست با استفاده از این دستگاه به کودک برای عدم گسترش این عادت کمک می‌کند.
فضا نگه‌دار
در صورتی که کودک زودتر از زمان مناسب، تعدادی از دندان‌های شیری خود را از دست دهد،در حالی که تا رویش دندان‌های دائمی جانشین زمان زیادی باقی مانده در این موارد به کمک این دستگاه می‌توان فضای رشد این دندان‌ها را حفظ کرد.
دستگاه فانکشنال یا هدایت رشد
اگر قبل از اتمام سن رشد در کودکان فک پایین نسبت به حالت طبیعی عقب‌تر باشد این دستگاهاستفاده می‌شود.
آخرین دیدگاهها